کودک گمشده

ما مثل بچه‌ای هستيم که پدرش دست او را گرفته است تا به جايی ببرد و در طول مسير از بازاری عبور می‌کنند. بچه جلب ويترين مغازه‌ها می‌شود و دست پدر را رها می‌کند و در بازار گم می‌شود و وقتی متوجه می‌شود که ديگر پدر را نمی‌بيند؛ او گمان می‌کند پدرش گم شده است، در حالی که واقعا خودش گم شده است. انبيا، امامان و اوليا، پدران خلقند و دست خلايق را می‌گيرند تا آنها را سالم از بازار دنيا عبور دهند.

غالب خلايق جلب متاع‌های دنيا شده‌اند و دست پدر را رها کرده و در بازار دنيا گم شده‌اند. امام زمان (علیه‌السلام) گم و غايب نشده‌اند، ما گم و محجوب گشته‌ايم.

ظاهرا می‌گوييم آقا می‌آيد، ولی در حقيقت ما به خدمت حضرت می‌رويم. ما به پشت ديوار دنيا رفته و گم شده‌ايم بايد از پشت ديوار بيرون بياييم تا ببينبم که امام زمان(علیه‌السلام) از همان ابتدا حاضر و منتظر ما بوده‌اند.